Brrrrrrrrrrr.....

Canada.

Het land van de beren, de bergen, de hoge bomen en de sneeuw.

Toch?

En of. Donderdagochtend zat ik met Sheena koffie te drinken bij Raven’s (een van de vele cafetaria’s hier, hoe kan het ook anders) en plotseling vielen er een paar witte vlokjes uit de lucht… Of toch niet…? Was het gewoon maar regen? Zelfs prairiemeisje Sheena wist het niet met zekerheid te zeggen. Vrijdagochtend echter was er geen twijfel meer mogelijk: de eerste sneeuw van het jaar! Maar helaas, na al mijn kerstmuziek te hebben afgespeeld, was de sneeuw alweer gesmolten. Too bad. Toch kon ik het de volgende ochtend niet laten om heel stiekem te hopen dat het gesneeuwd had: “Oké dan. Ik doe nu de gordijnen open. Maar niet teleurgesteld zijn als het niet wit is. Oké. 1, 2, 3…

En inderdaad, het is harstikke wit hier, en wordt alleen nog maar witter! De campus omgetoverd tot een WinterWonderland. Het is alweer eens prachtig mooi in Canada.

En daar zitten we dan boven op de berg, afgesloten van de rest van de wereld. Geen bussen die ons verbinden met de rest van Greater Vancouver, geen Internet dat ons met de rest van de wereld verbindt, alleen maar sneeuw. En een vrije dag. In verband met de “weather conditions” werden alle lessen afgezegd, wat mijn huisgenoot Mark reden gaf om te zeggen dat de mensen hier watjes zijn. Typisch westkust.
Maar de exchange students hoor je niet klagen. Wij zijn allang blij dat we een hoop foto’s kunnen maken en een extra dag hebben om aan onze papers te werken. Want de “Final Exam Period” komt akelig dichtbij. Met liters koffie een writer’s block achter de laptop zitten; als het sneeuwt is het allemaal niet zo erg, en zeker niet als het einde bijna in zicht is. En ook een tripje naar San Francisco en Los Angeles in het vooruitzicht doet wonderen. Dus nog even doorbijten, voor de laatste keer de tandjes op elkaar en productief zijn, en we zullen rijkelijk worden beloond.

Maar dat betekent niet dat het nu niet leuk is hier. Zaterdagavond werden we bij Francesca en Nicole uitgenodigd voor een barbecue; een leuke manier om de eerste sneeuw te vieren, toch? Gelukkig is hun huisgenoot een rasechte Canadees doe bovendien denkt dat ’ie een piraat is, dus hamburgers bakken in de sneeuw is geen enkel probleem. En daarna konden we het natuurlijk niet laten om een sneeuwballengevecht te houden, dienbladen in de Dining Hall te stelen en daarmee de berg af te racen, en elkaar op het sportveld in de sneeuw proberen te begraven. Exchange student-zijn is het beste excuus dat er bestaat.
En om nog maar even in de wintersfeer te blijven, vorige week ben ik met Sheena en Francesca downtown naar de Santa Claus Parade geweest, waar talloze ‘marching bands’ te bewonderen waren, en tenslotte natuurlijk meneer de Kerstman himself. Maar heel eerlijk gezegd, zijn “Hohoho” was niet al te overtuigend, en hij was alweer weg voordat ik hem goed en wel gezien had. Ik ben voor Sinterklaas.
Het is alweer bijna een maand geleden dat ik samen met Pinar, Sheena, Nicole en Francesca naar Seattle ben geweest, waar het niet sneeuwde maar regende, en wel aan één stuk door. Typisch westkust. Het enige wat ik wist over Seattle is dat er meer dan een decennium geleden een hoop jongens met vettige haren en houthakkersbloezen en gitaren grungemuziek heel populair maakten, maar daar wil geen inwoner van deze stad tegenwoordig nog mee geassocieerd worden. In plaats daarvan is Seattle de stad van Bill Gates en Microsoft, en vooral de stad waar de Noord-Amerikaans koffiecultuur veel aan the danken heeft: Starbucks komt uit Seattle, en er is dan ook letterlijk op elke straathoek een Starbucks filiaal te vinden. Waar ik erg blij mee was, toen ik opeens heel erg nodig naar de wc moest. Zo nodig zelfs dat ik de deur vergat af te sluiten, wat erin resulteerde dat er plotseling een gillende, 2 meter lange zwarte Amerikaan in een spierwit kokspak voor mijn neus stond (zie je het voor je?) Hij gillen, ik gillen… Aarrgh! En ineens zat ik in een Amerikaanse comedy. Maar met een beetje zelfspot valt dat ook nog wel te overleven.

Nu is het alweer eens tijd om mijn bed in te duiken, want het is koud (mam, geen zorgen, dikke pyama en sokken en een extra deken zijn binnen handbereik) en ik kan wel wat uurtjes in dromenland gebruiken... Een drukke week voor de boeg en om niet te vergeten, zaterdag een feestje!

Sweet dreams!
XXX